دونه ی صد و چهل و هفتم : !!!

بالاخره این ترم تموم شد و تو همه درسا قبول شدم. بسی خوشحالم بابت این موضوع

دیروز از صبح رفتیم دانشگاه و بخاطر گرفتن یه معرفی نامه واسه ترم تابستون تا ظهر علاف بودیم . خداییش خیلی اذیت میکنن . من که بی خیالش شدم ولی دوستم نه .

بالاخره کارا تموم شد و رفتیم . اول میخواست برم خوابگاه خیلی خسته شده بودم . علاف بودن هم ادمو خسته میکنه ! ولی بعد تصمیم گرفتم با بچه ها برم . چهار تا همشهری تصمیم گرفتیم بریم پارک جنگلی . اعتراف میکنم اگه نمیرفتم بعد ها خیلی میسوختم که چرا نرفتم باهاشون . خیییییییییییییییییییییییییییییلی خوش گذشت خیلی . چقدر خندیدیم و چقدر خوردیم 

از پارگ جنگلی خیلی خوشم اومد . تمام شهر دیده میشد . منظره ی فوق العاده ای داشت . اسم بام ارومیه بیشتر بهش میومد تا پارک جنگلی !!!

این چند هفته ی اخر به خوابگاه و دور بودن از خونه عادت کرده بودم و از موقعیتم راضی و خوشحال بودم . دیگه نه گریه ای نه سکوتی . تا جایی که وقتی حرف نمیزدم هم اتاقیم میگفت چرا امشب ساکتی !!! اینقدر دیونه بازی در میوردم و میخندیدم که همه فکر میکردن سرم به جایی خورده !!! هم اتاقیم میگفت انگار یه ادم دیگه شدی !

در حالی که من همیشه همینجوری بودم درسته زیاد حرف نمیرنم و در کل ادم ارومی هستم ولی شخصیت شاد و سرزنده ای دارم . منم گفتم که چند ماه پیش یه ادم دیگه شده بودم . الان خودمم !

داشتم به اهنگ فقط با تو عشقم  گوش میدادم که یه هو دلم هوای خوابگاه و هم اتاقیامو کرد . اونجا زیاد به این اهنگ گوش میدادیم . این حس برام خیلی عجیب بود . اصلا فکر نمیکردم یه روزی برسه که دل تنگ خوابگاه بشم !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

اینم از بام ارومیه