از کجا شرو کنم ؟ همیشه اینجوریه که خیلی حرفا دارم واسه گفتن ، ولی نمیدونم از کجا شرو کنم ، چجوری بگمشون و چجوری تموم کنم . همه چی پراکنده هست . یه پریشونی که  رفتارم ، چهرم ، ذهنم ، کلا تو زندگیم هست و نمیزاره اوضاع اونجور که بایید پیش بره. 

سه روز پیش خبر فوت مادر بزگم اومد. مادر بابام .مادر بزرگی که بیشتر از 20 ساله که پسرشو ندیده. سر چی ؟ چرا ؟ چی شد مگه ؟ مگه بابایمن کم دوستش داشت ؟ کم گذاشت براش ؟ تمام این سالها دنبال یه راهی بود که بتونه این رابطه رو درست کنه. از طریق خواهراش ، اشنا ها هرکسی که بتونه کاری کنه. ولی هیچی به هیچی. نمیدونم عمه هام دقیقا چرا این کارو کردن. چرا نذاشتن اینا همدیگه رو ببینن ؟ حتی نزاشتن یه مراسم براش بگیره . شوهر عمه ام که میگفته لازم نیست پسراش بیان ، با همین دو سه نفر که اینجان خاکش میکنیم تموم شه بره پی کارش ! اخه چرا ؟بخاطر یه خونه ؟؟ خونه ای که سهم پدر و عموم بود و اونا داده بودنش به مادرشون و مادرشون داد به دوتا از دختراش. اخه مگه میشه ادم به خاطر یخ خونه اینکارو بکنه ؟ منکه باور نمیکنم. اخه حد اقل میزاشتن وقتی داشت میمیرد کنار هم باشن. مگه میشه ادم اینقدر سنگدل باشه ؟ چجوری میخوان سنگینی این کاراشونو به دوش بکشن ؟؟ 

نمیدونم چرا ناراحتم. بخاطر مادربزرگی که اخرین بار ده سال پیش دیدمش ، بخاطر سالهایی که باید باهم میبودیم ولی نزاشتن ، بخاطر بابام ، بخاطر یادنگرفتن رانندگی ، بخاطر خبر ازدواج کسی که سه سال یه طرفه دوسش داشتم ، بخاطر انتخاب واحدی که اخر سر اونی که خودم میخواستم نشد.