دونه ی سی و هفتم

وای خدای من امروز برف بارید  

رفته بودیم خونه ی خواهرم و خونه ی اونا حیاط نداره . از پنجره هم اگه برف ببیاره دیده نمیشه . من رفتم دم در که به جناب شوهر خواهر تو اوردن وسایل کمک کنم و وقتی درو باز کردم دیدم که داره برف میباره . از خوشحالی نمیدونستم چیکار کنم . مثل بچه ها بالا پایین میپریدم  نمیتونید تصور منید چقدر خوشحال شدم . خوشبختانه هوا هم سرد تر شده و اتفاق مورد علاقه ی من ، یخ زدن اب های رو زمین ، رخ داده .ولی بعد از اون برف  ، دیدن اسمون صاف و ستاره های چشمک زن زیاد خوشایند نیست  امیدوارم ابرای سیاه زود تر اسمون شهرمونو بپوشونن و تا میتونن ببارن وببارن و ببارن .

پ.ن : کتابمو خونه ی خواهرم جا گذاشتم  دلم میخواد زود تر تمومش کنم و  برم سراغ کتابای دیگه