دونه ی هشتاد و سوم

امروز رفتم انصراف دادم . یه جورایی دلم نمیومد از اینجا برم . اینجا رو دوست داشتـــــــــــــــــــــــــــم 

الان هم یه حس مزخرفی دارم که ترکیبی از شادی ، غم ، تاسف ، عصبانیت ، تردید ، حسرت و کمی حسادته !

حس بدیه فعلا خودمم نمیدونم چه مرگمه و ارزو میکنم هرگز تو رندکیتون همچین حسی نداشته باشین .

رفتن برام خیلی سخته و میدونم که زندگی دور از خانواده خیلی اذیتم خواهد کرد چون خیلی بهشون وابسته هستم و این میتونه یه نکته ضعف باشه برام . پس برای همین بهتره برم و مستق بودن رو تجربه کنم و یاد بگیرم بدون خانواده و حمایت هاشون زندگی کنم . یه جورایی میشه گفت یه تمرینه برای اینکه روی پای خودم وایسم  

راستش ادم انعطاف پذیزی نیستم و نمیتونم زود خودمو با محیط های جدید وفق بدم ، یه کم زمان میبره . از الان دلم گرفته . نمیتونم میتونم از پسش بر بیام یا نه . این تصمیمیه خودم گرفتم و پای همه سختی ها و مشکلاتش وایمیستم . میدونم که روزای راحتی و تنبلی و بیخیالی داره تموم میشه . یکم میترسم ولی باید از این حصاری که 20 ساله دورم کشیده شده بیام بیرون و با دنیای بیرون روبه بشم و به نظرم الان زمان مناسبیه .

دلم واسه دانشگاه اینجا خیلی تنگ میشه . اینجا رو دوست داشتم  

اینم اخرین عکس از دانشگاه . امروز که واسه اخرین بار رفتم بوفه و یه نسکافه خوردم این عکسو انداختم  اون روبه رو دانشکده ی ما بود 

 دانلود کنید ---->     http://s7.picofile.com/file/8236683426/13_Avril_Lavigne_Goodbye_mp3lemon_net_.mp3.html