مِه

هوای مه الود رو دوست دارم .

انگار اسمون میاد زمین و لا به لای ابرا راه میری .

 رو زمینی ولی انگار معلقی ، معلوم نیست کسی اطرافت هست ، کسی نیست  ، اصلا کجایی ؟ کجا داری میری ؟ مدام جلو رو نگاه میکنی ولی هیچی نمیبینی . 

 وقتی ابرا میان پایین ، شهر خیلی عجیب میشه .

 گاهی میترسی  ، از اینکه چند متر جلوتر چی انتظارتو میکشه ، مثل زندگی هامون .