دونه ی پانزدهم : مدرسه
داشتم پستای قبلیمو نگاه میکردم دیدم اصلا از مدرسه و کنکور و انتخاب رشته و ... ننوشتم.
از مدرسه خاطره ی جالبی ندا رم . کارا خاصی انجام نمیدادیم . فقط حرف زدنا ، دیر اومدن به کلاس ، پیچوندن صف و زنگ ورزش . کلا بچه ی مثبتی بودم . البته الان هم هستماااا
تو مدرسه شاداب تر بودم و گاهی شیطون . شاید چون به محیط عادت کرده بودم و دوستای زیادی داشتم . در هر حال دوران خوبی بود .
سال اخر ینی پیش دانشگاهی کلا جو کلاس عوض شده بود . هیچکس درس نمیخوند . هممون خوب اومده بودیم ولی نمیدونم چرا اخر سر گند زدیم 
ولی بازم نسبت به کلاس تجربی ها که همیشه میزدنشون تو سرمون و همشون ادعای پزشکی داشتن خوب نتیجه گرفتیم .
وقتی نتایج نهایی کنکور اومد و دیدم که دولتی قبول نشدم خیلی ناراحت شدم . خیلی گریه کردم 
ولی واقعا درس نخونده بودم . فقط سه ماه اخر که 20 روز خرداد هم صرف امتحانای مدرسه شد . تو این سه ماه با دوستام میرفتیم کتابخونه 
البته بیشتر از درس خوندن حرف میزدیم 
واسه همین نتیجه ی خوبی نگرفتم .
در نهایت رفتم دانشگاه ازاد و دارم کامپیوتر میخونم 
دونه ی چهاردهم : بغلم کن
بغلم کن !
بگذار در اغوش تو
جا بگزارم خودم را
بگذار دست هایت
دور گردنم حلقه شوند
بگذار این بغض کهنه
میان بازوانت بشکند
بغلم کن !
اغوش تو
امن ترین پناهگاه
روز های بارانی من است ...
دونه ی سیزدهم
دلگیری که همیشه منتظرت میگذارم ....
اما میدانی ، برای من ...
تماشای چشمان پراز انتظار تو ....
زیبا ترین منظره ی جهان است 
دونه ی دوازدهم
امار بازدید وبلاگم تو لوزالمعدم !!!!!! اینجا هم کسی پای حرفای من نمیشینه . شاید حرفام به دل نشستنی نیستن .
شاید احمقانه به نظر برسه اما دلم میخواد غریبه ی تو رویا هام این نوشته هارو بخونه . درسته که نوشته هام خیلی ساده هستن و به دل نمیشنن اما دوست دارم اون این نوشته ها رو دوست داشته باشه ......