دونه ی سی وسوم : گریه ی ابرا

دلم میخواد بنویسم ولی حوصله ی جمله سازی ندارم . فکر کنم سرما خوردم ، تنم داره میلرزه .

یه شعر مینویسم . پارسال نوشتمش . اون روز واقعا روز مزخرفی بود . چه قدر گریه کردیم . اون روز اسمون هم دل پری داشت ، شاید هم داشت به حال ما گریه میکرد ....

صدای چیک چیک بارون ، صدای خسته ی ناودون

صدای ناله ی ابرا ، صدای تنگ دلامون 

صدای گریه ی مهتاب ، صدای خسته ی شب تاب

صدای برگ درختا ، صدای سوختن افتاب

صدای گرم نفس هات ، صدای اروم پاهات

صدای گریه های من ، لمس گرمای دو دستات

صدای ساز شکسته ، که تو تنهایی نشسته

سازی که قصه ی عشقش ، پر از قلب شکسته

صدای شر شر بارون ، که میباره رو گلامون

کاش یه روز بارون بشوره ، کینه هارو از دلامون

صدای یه روز ابی ، صدای نرم چمن ها

صدای زمزمه ی باد ، بین عطر یاسمن ها 

صدای یه روز ابری ، روز تاریک جدایی

صدای ناله های من ، حس تلخ بی وفایی

صدای نسیم که اروم ، میپیچه لای درختا

صدای من ، صدای تو ، صدای گریه ی ابرا