دنیای من
دنیای من

دنیای من

دونه ی سی و چهارم

نوشتن وقتی لذت بخش میشه که بدونی یه نفر منتظره تا تو بنویسی و اون بخونه . یه نفر که همیشه بهت جواب بده . واسه من که اینطوره ، شاید بقیه همچین حسی نداشته باشن  

عاشق نامه نوشتنم . همیشه ارزو میکردم ای کاش دویست سال پیش به دنیا میومدم . زمانی که مردم برای ارتباط ، نامه نگاری میکردن ، تلگراف میزدن و...

انتظار برای دریافت یه نامه از یه دوست ، هیجانی که موقع باز کردن نامه داری ، شیرینی خوندن یه نامه ی طولانی و جواب دادن به اون . واقعا خیلی لذت بخشه . تکنولوژی همه رو از این حسای قشنگ محروم کرده . 


نظرات 2 + ارسال نظر
فاطمه چهارشنبه 11 آذر 1394 ساعت 11:47 http://a-sweet-love.blogsky.com

daghighan :)

فروردینى چهارشنبه 11 آذر 1394 ساعت 04:02

درسته نامه دریافت کردن خیلى لذت بخشه.
نوجوان بودم و خیلى محدود شده در رفت و آمدها.
اما تصمیم گرفتیم من و دختر داییم که هر دو در تهران زندگی مى کردیم اما دو منطقه مختلف، نامه نگراى کنیم. تقریبا هفته ایى یکبار نامه داشتیم براى هم اون همه چه نامه هاى قشنگ و خوش خط و پر احساسى!!!
خیلى خوب بود!
مشکلى که بود چون ما در آپارتمان زندگى مى کردیم و نامه رسون ممکن بود ما رو پیدا نکنه، نامه رو از لاى در اصلى ساختمان مى نداخت داخل که بستگى داشت کى اول ببینه و چه عکس العملى نشون بده، که از زمین برداره بذاره رو کنتر برق یا برداره باز کنه و بخونه و بعد بذاره رو کنتور برق!
که این حالت دوم خیلى ناراحت کننده بود مخصوصا اینکه اینها همسایه بودن بالاخره....

چه خوب
واقعا بازش میکردن ؟؟؟ عجب ادمایی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد