دونه ی شصت و هشتم :یکی بود یکی نبود

یکی بود یکی نبود 

      بین یاسای کبود 

             یه دل دیونه که بود و نبود

                         بعد اون براش دیگه مهم نبود 

مینشست بین گلای اطلسی

      تو یه باغ پر از هوای بی کسی

              لحظه هایی پرِ از دلواپسی

                         قلبی خسته از غم بی نفسی 

یکی بود یکی نبود 

     جز غم دوری اون هیچی نبود

            بعد اون خشک شده یاسای کبود

                      اون دل دیونه که بود و نبود

                               بعد اون براش دیگه مهم نبود

                                          پی رد پای اون رفت چه زود