دونه ی هشتاد و پنجم : چشمای شیشه ای

معلم فیزیک سال دوم دبیرستان رو هیچوقت فراموش نمیکنم . همیشه ازش میترسیدم و یه جورایی دل خوشی هم ازش نداشتم ولی معلم خوبی بود . سعی میکرد ما رو تشویق کنه درس بخونیم ، البته به روش خودش . و به نظرم نمیدونست که روشش خیلی مخربه ، برای من که اینجور بود . ادم رکی بود و به نظر نترس میومد . شخصیت محمکی داشت . ولی چیزی که باعث میشد من مجذوبش بشم ، چشمای سبز شیشه ایش بود ، چشماش به قدری زلال و براق بود که هربار پلک میزد با خودم میگفتم الانه که بشکنه .

پ.ن : چشمای من سبزه ولی همیشه دوست داشتم خاکستری باشن . 

یا مثل چشمای اون معلمم سبز شیشه ای ...