دونه ی صد و دوازدهم : منِ خوب ، منِ بد !

بالاخره تونستم برم تو دل آب  شروعی طوفانی در وسط ترم  امروز ترسم از آب ریخت . و درمورد اینکه چی شد که اینجوری شد باید بگم که وقتی وارد استخر شدم دوتا بچه ی چهار پنج ساله دیدم که مثل ماهی داشتن شنا میکردن . به خودم گفتم خاک تو سرت کنن از یک پنجم تو هم کوچیکترن !!!!!!!!!!!!! و وقتی دیدم که یکیشون دختر مربیمونه یه هو نمیدونم چرا و از کجا تصویر یه دختر کوچولوی ناز با موهای بور و چشمای ابی اومد جلوی چشمام که داشت شنا میکرد، انگار دختر خودم بود 

 مثل یه خاطره از فردا ! 

الان خوشحالم و راضی  ولی خسته هستم خیلی خسته و گلوم هم درد میکنه  

احساساتم خیلی متغیر هستن . این اذیتم میکنه . گاهی خوب گاهی بد . الان خوبم . خوبه که خوبم . امیدوارم خوب بمونم و بد نشم