دونه ی صد و نوزدهم

این هفته هفته ی خوبی بود . البته اگه از گریه و زاری شنبه و زمین خوردن سه شنبه تو استخر صرفه نظر کنم که کردم :D

به شرایط جدید عادت کردم خیلی طول کشید ولی وقتی بهش فکر میکنم ارزششو داشت . به قول استادمون تا چیزی رو از دست ندی چیز جدیدی رو به دست نمیاری . باید اینو قبول کنیم و بالاخره اینو قبول کردم . از استادمون ممنونم چون این حرفش خیلی روم تاثیر گذاشت . و یه نکته ی مهم که بهش پی بردم اینه که هدف من قبول شدن تو دانشگاه بود و وقتی قبول شدم ، همه چی تموم شد .دیگه چیزی نبود که براش تلاش کنم و همش با خودم درگیر بودم . و فهمیدم که برای اینکه زندگی خوبی داشته باشم باید به چیزی باشه که براش تلاش کنم . هدف بعدی من پاس کردن درسای این ترم با بالا ترین نمره های ممکنه . برام آرزوی موفقیت کنید ؛ )

سه شنبه سر کلاس فیزیولوژی یکم چرت زدم که از شانس استاد دید :| البته سر این کلاس اصلا وقت نمیشه که بخوابم چون از اول تا آخر باید بنویسم ولی بحثای اون روز رو قبلا نوشته بودم و واسه همین یکم جشمامو بستم  که اونم دیده شد . و "جیم" عزیز بهم پیشنهاد داد که از جلسه ی بعد با خودم بالش هم ببرم جهت راحت تر خوابیدن :D البته باید بگم که این حرفش زیاد هم بی ربط نبود چون سر این کلاس هممون خواب آلودیم و این وضع ما بی دلیل نیست . کدوم آدمی بعد از بیرون اومدن از استخر میتونه شاداب سر کلاس فیزیولوژی حاظر بشه ؟؟؟؟ 

امروز چقدر خوشحالم . امیدوارم تا هفته ی بعد همینجوری خوشحال بمونم . نه بهتره بگم که دیگه اجازه نمیدم چیزی ناراحتم کنه . این بهتره ؛)