دونه ی صد و چهلم

چرا از الان دارم غصه ی 4 ماه دیگه,رو,میخورم؟ وقتی هنوز هیچی معلوم نیست . اخه چرا اینجوریم.؟؟ باید الان زندگیمو بکنم و وقتی اون موضوع پیش اومد و مشکلی تو کارا رخ داد ، اون وقت غصه خوردن رو,شرو کنم. شاید اصلا اونجور که,من فکر میکنم نشه. شاید شرایط بهتر از تصور من باشه. یا شاید هم بد تر باشه.  ولی هر چی باشه اون موقه باید بهش فکر کنم و یه راه حل براش پیدا کنم.  الان باید به فیزیولوژی فکر کنم.  

اصلا بی خیال همه چی میشم.  هرچه باداباد.  تا اینجا که خدا پشتم بوده و کارام خوب پیش رفته.  از این به بعدش هم هست. این مدت خدا خیلی هوامو داشته (^-^) از این به بعد هم خواهد داشت. 

به قول مامان: سو گلنده یولون تاپار ؛)

خوشم میاد راهکار های خوبی برای راضی کردن خودم دارم: )))