دونه ی صد و پنجاه و هفتم

سلام

حرف های زیادی داشتم برای گفتن ولی وقتی فکر میکنم میبینم مهم نیستن, . 

فقط این که فکر میکردم ادم حسودی نیستم ولی فهمیدم اینطور نیست. از خودم بدم اومد امروز. بخاطر کارایی که کردم و بخاطر این حس حسادت. 

دلم برای اولین وبلاگم تنگ شد. خیلی وقت بود اپش نمیکردم ولی گاهی میرفتم و نوشته هامو میخوندم. اخرین پستو خیلی دوست داشتم. " خدا حافظ مرد برفی من... " اخرین حرفم این بود. ولی بلاگفا همه ی نوشته خامو خورد :(

شاید پرونده ی این وبلاگو ببندم.....