دونه ی صد و شصت و دوم: عذاب

حرفایی که اطرافیانت به کسی که دوستش دارم میزنن ، بی احترامی هایی که بهش میکنن و میدونم که واقعا حقش نیست ، رفتار های زننده ای که باهاش میشه ، چیزایی که زندگی رو براش سخت میکنن و گاهی خودمم جزو اونام . دیدن اینکه اون همه اینا رو تحمل میکنه و من نمیتونم براش کاری کنم ، اینمه نمیتونم جلوی اون ادما در بیام خیلی عذابم میده خیلی زیاد. دیدن مهربونیاش و نگرانی هاش قلبمو تیکه تیکه میکنه. دیدنش قلبمو به درد میاره و از خودم متنفر نیشم که نمیتونم براش کاری کنم ، که مثل احمقا فقط نگاه میکنم. از خودم متنفر میشم ، از این دنیا متنفر میشم ، از ادماش متنفر میشم ، از زندگی متنفر میشم.  اخه من  چیکار کنم ؟