دونه ی دویست و دوم : خونه ی جدید

و بلاخره پس از یه ماه ، دیروز برگشتم خونه. خونه ی جدید خوبه.  شبیه همون خونه قبلیه فقط بزرگ تر از اونجا. دیروز رو خیلی دوست داشتم. وقتی رسیدم خونه و مامان چشماش برق زد و کلی بوسیدم . خالم که خونمون بود و اونم کلی بوسیدم و بعد خواهر عزیزم که از اتاق پرید بیرون و بغلم کرد و گفت بریم اتاقتو نشون بدم. و وقتی در کمد رو باز کردم ، پرهامی که از کمد پرید بیرون: )) خیلی لحظات خوب و شیرینی بود خیلی. اینکه خواهر بزرگم تولد شوهرشو سه روز عقب انداخته بود تا منم باشم و با شام و کیک اومد. حرفای زیادی که زدم و حرفایی که شنیدم. صورت شوهر خواهرم که بعد بریدن کیک بچه ها بهش رحم نکردن و گوشاشم خامه ای شده بود: )))) عاشق همشونم همشووووون. و پارسای شیرینم که از دیشب همش دور و برم میپلکه و هی میاد بغلم و پرهام که هی میگه دلم برات تنگ شده بود و کی میری ، کی میای ، این دفعه زود بیا. و امروز که مادر بزرگم اومد و.... 

امروز هم همه اینجان. مثل همه ی پنج شنبه ها که دور هم جمع میشیم و چقدر دوست دارم این دور همی ها رو. چقدر خوشحالم که خدا همچین خانواده ای بهم داده. کسایی که وقتی اسممو صدا میزنن  لبهام خود به خود میخندن. 

و چقدر خوبه که یه هفته اینجام. 

امیدوارم مثل من روزای شادی رو بگذرونید ؛)