دنیای من
دنیای من

دنیای من

دونه ی دویست و چهارم: تربیت بدنی!

گاهی وقتا یه انتخاب ساده میتونه مسیر زندگی ادمو عوض کنه.  تلنگری که تو زندگی باید میخوردی تا بفهمی زندگی چیه،با یه انتخاب ساده اتفاق میوفته. مثل انتخاب اتفاقی یه رشته که اشنایی باهاش نداری و الان وقتی به گذشته برمیگردی ، میبینی اون انتخابی که شاید اصلا برات مهم هم نبود همون تلنگر زندگیته. وقتی داشتم انتخاب رشته میکردم مشاور گفت تربیت بدنی رو هم بزن. رشته ی نیمه متمرکزه. یه شانس اضافه هست. و بین اون همه رشته ی نیمه متمرکز ، من خیلی اتفاقی و ساده ، تربیت بدنی رو انتخاب کردم. و خیلی اتفاقی، قبول شدم!  

اکثر مردم وقتی اسم این رشته رو میشنون میخندن و میگن هه تربیت بدنی هم شد رشته ؟ میری توپ بازی بابا!  و متسفانه بیشتر افراد تحصیل کرده هم این طرز تفکر رو دارن. البته خودمم تا قبل اشنایی با این رشته ، از این افراد مثتثنی نبودم ولی وقتی وارد این رشته شدم ، دیدم زمین تا اسمون با چیزی که میگن فرق میکنه. 

تربیت بدنی 132 واحد درس داره که همه ی درسا 2 واحدی هستن. فقط بعضی از عمومی ها مثل زبان 3 واحده هستن.  از این 132 واحد 64 واحد عملی هست که 6 واحدش اختیاریه. رشته ها ی ورزشی که یاد میگیریم ، اینجوری نیست که بریم بازی و خوش بگذونیم و الکی الکی بازی کنیم.  تمام تکنیک ها و تاکتیک ها باید به درستی یاد گرفته بشن و یه اشتباه کوچیک تو انجامشون برابر از دست دادن نمره هست.  مثلا تو والیبال وقتی پنجه میزنیم ، اگه بدنمونو کاملا باز نکنیم ، تکنیک اشتباهه و نمره از دست میره! 

بسکتبال ، شنا، امادگی جسمانی ، تنیس ، دو و میدانی ، حرکات موزون ، بدمینتون ، فوتسال و.....  همه ی اینا واحد های عملی هستن. و هر کدوم در هفته دو بار تشگیل میشن. ینی هر هفته 4 روز حد اقل دو تا رشته ی ورزشی هست که انجام میدیم. بعد از عملی ها میرسیم به دروس تئوری. بیشتر درسا مربوط به بدن و سلول و سوخت و ساز بدنه و بعد تخصصی تر میشه. مثلا اینکه وقتی ورزش میکنیم، سوخت و ساز چجوری تغییر میکنه یا عضله ها چجوری حجیم میشن. درسایی که مربوط به مدیریت هستن و فلسفه ی ورزش و انواع فلسفه های دیگه. یه کارشناس ورزشی باید با تمام اسیب هایی که موقع تمرین ممکنه اتفاق بیوفته اشنا باشه و بتونه به موقع عکس العمل نشون بده تا ورزشکار اسیب جدی نبینه 

 واسه همین باید با اناتومی بدن اشنا باشه . تو موقعی که شکستگی یا در رفتگی پیش میاد ، باید بتونه کمک های اولیه رو انجام بده چون خیلی از مشکلات بخاطر درست انجام نشدن همین کمک های اولیه پیش میان . باید بتونه مردم رو قانع کنه که برای سلامت خودشون باید ورزش کنن. خیلی از بیماری ها با ورزش جلوشون گرفته میشه یا با ورزش های مناسب، روندشون کند میشه یا رو به بهبود میرن ، مثل بیماری ام اس! 

شکستگی هایی که گاهی حتی با وجود عمل های سنگین هم خوب نمیشن ، به کمک ورزش میتونن بهبود پیدا کنن. ولی تمام اینا نیازمند اینه که کسایی که این رشته رو میخونن ، سرسری نگیرنش و جامعه به این رشته بیشتر احترام قائل بشه. جامعه به دکتر و مهندس نیاز داره ولی این پزشکا و مهندسا اول باید جسم سالمی داشته باشن که بتونن به خوبی کارشون انجام بدن. و این تخصص ماست.  که به مردم راه های تندرستی رو نشون بدیم. راه هایی بدون دارو ها ی شیمیایی و بدون عمل های سخت.  راه هایی که همراه با لذت و شادی هستن و در عین حال ، باعث سلامتیشون میشه. تربیت بدنی یه جنگ نرم با بیماری هست که اگه درست و به موقع و مداوم انجام بشه ، همیشه پیروز جنگ خواهد بود.


نظرات 2 + ارسال نظر
بهزاد پنج‌شنبه 18 آذر 1395 ساعت 02:26

نظر من کو؟

نظری ثبت نشده

You know who چهارشنبه 17 آذر 1395 ساعت 21:35 http://shelterr-of-mine.blogfa.com

دارم به این فکر میکنم چقدر من ورزش نمیکنم
تابستون رو من کار کن

خسته نباشی دا
باشه حتما

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد