دونه ی دویست و نهم

بی صبرانه منتظر تموم شدن امتحانات هستم. هر چتد هنوز شرو نشدن ولی میخوام زودتر تموم بشن بیام دوهفته با خیالت راحت تو خونه استراحت کنم و بعدشم ترم جدید شرو بشه. به نظر میاد ترم جدید دوست داشتی خواهد بود برام مخصوصا چهار شنبه ها. ولی از الان دارم رو خودم کار میکنم که اینجوری نباشه. با اینکه کار سختیه ولی همه سعیمو میکنم که تو این جنگ بین احساس و عقلم ، عقلم پیروز بشه!  برای اولین بار میدون رو دادم دست عقلم ببینم میتونه از پس این قلب بر بیاد یا نه؟ 

ولی انگار هنوز نتونسته چون هنوزم دارم به چهارشنبه های پیش رو فکر میکنم . ولی کم کم ، کمش میکنم. من میتونم. باید بتونم. 

اووووف