دونه ی دویست و بیست و سوم

تو انتخواب کتاب خیلی اساس به خرج میدم. اونقدر که همیشه تقریبا دست خالی از کتابخونه میام بیرون!  ولی این بار... 

کمتر پیش نیاد از یه کتاب اینقدر جذاب باشه که تا اخر بخونمش!  ولی این بار ، این کتاب  ، از همون کلمات اول انگار منو مسخ کرد!

همون چیزی که میخواستم ، یه کتاب پر از رمز و راز که هنوز نتونستم رازشو پیدا کنم. از تموم شدن بدم میاد ولی  تموم شدن این کتاب نه.  چون اصلا تموم نشد!  مثل این فیلمای به قول اهل سینما پایان باز!  ولی این فیلما اکثرا خیلی مزخرفن. ولی این کتاب... 

بعد از خوندنش مدام فکر میکنم که بین شخصیت ها ارتباط برقرا کنم و منظور اصلی نویسنده رو درک کنم ولی فعلا به نتیجه ای نرسیدم. واقعا این افکار از کجا سر چشمه میگیرن؟ شخیصیت اصلی که یه مجنون واقعی بود و چه کسی جز یک مجنون میتونه همچین توصیفاتی از یک دیوانه داشته باشه؟ ینی نویسنده ی کتاب خودشم یه جورایی دیونه بوده؟ نه امکان نداره. 

تحربه ی جدی و عجیبی بود. خیلی عجیب. البته شاید ابن جذبه فقط برای من باشه و اگه کسی این کتابو بخونه اصلا خوشش نیاد! 

ولی برای من فوقالعاده بود 

کتاب عروسک و اهریمن نوشته ی امیرحسین روحی