دونه ی 141 ام

دوست داشتن اونجاست که خوشحال شدنش خوشحال شدنته. 

عشق اونجاست که خوشحال شدنش... 

تعریف قشنگی از دوست داشتن و عشق . این حرفو من نمیزنم جناب میثم بهاران اینو میگه و خیلی به دلم نشسته این حرفش . متسفانه نمیشناسم ایشونو فقط یه پادکست شنیدم که متنش ازمیثم بهاران هست.  این توصیف هم قسمتی از متنه. 

با این تعابیر ، من همه ی دوستامو خیلی دوست دارم.همینطور خیلی های دیگه . ولی عاشق مادرمم. و خواهرم ، البته بهتره بگم خواهرام . همممم دیگه عاشق کی هستم ؟؟ کسی به فکرم نمیرسه. 

دیروز با مامان و خواهر جان رفته بودیم بیرون یه گل خردیم. گل مورد علاقم شب بو ♡ نمیدونم چرا اینقدر عاشق این گلم . شاید چون خاطرات خوبی رو برام یاد اوری میکنه . تو باغچه ی وسط حیاط خونه ی قبلیمون ، مامان شب بو میکاشت . یه باغچه شب بو . شب بو های زرد که وسطشون تیره بود . خیلی دوستشون داشتم . هر روز چند ساعت کنارشون میشستم و دونه دونه نگاشون میکردم .و بوهای اون شب بو ها ، فوقالعاده بود . غروبا و دم دمای اذان صبح بوشون میپیچید تو حیاط . چه بویی داشتن . صبحا با بوی اونا بیدار میشدم . میرفتم حیاط یکم قدم میزدم بعد میومدم میخوابیدم . هیچ شب بویی بوی اون شی بو ها رو نداره . ولی خب بازم عاشق گل شبو هستم . این یکی سفیده . اینم بوش خوبه . دوستش دارم .