بیچاره من

فکر میکنم بیست سالگی یکی از دوران طلایی زندگیه . ادما تو بیست سالگی کارای ریادی میکنن. وقتی به بیست ساله های اطرافم نگاه میکنم ، کارایی که میکنن خوشگذرونی هاشون ، دقدقه هاشون ، داشته هاشون ، احساساشون ، دلم واسه خودم میسوزه. اگه اینا دارن زندگی میکنن ، پس من دارم چیکار میکنم ؟ 

حتی قبل بیست سالگی هم ، هیچوقت کارایی که بقیه هم سن و سالام انجام میدان رو انجام ندادم. فقط از دور تماشاشون میکردم. من توزندگی خیلی کارا نکردم ، تجربه هایی که باید داشتم رو به دست نیاوردم ،  شیطنت هایی رو که باید میکردم رو نکردم ، حرف هایی رو باید میزدم رو نزدن ، فریادهایی رو که باید میکشیدم نکشیدم ، جاهایی که باید میرفتم رو نرفتم . 

حسرت های زندگیم خیلی زیاد شدن. 

بیچاره من ...

دلم خیلی گرفت /