بیرث دی تایم

یکی از فانتزیام اینه که کسی تولدمو یادش نباشه و من یه روز بعدش شرو کنم به چس ناله  . ولی متسفانه همیشه همه یادشونه :/ البته بهتره بگم خوشبختانه: D 

البته اینجوری هم نیست که یه گله ادم بهم تبریک بگن ولی خب همین تعداد انگشت شمار رو بیشتر دوست دارم .و کی به این نتیجه رسیدم ؟ زمانی که دیدم بیشتر ادمایی که تولد استاد رو تبریک میگفتن ، بخاطر پاچه خاری بوده ...  و بدترش اینجاست که خودت بدونی طرف هدفش چیه... پس قدر همین ادمای انگشت شمار رو بدونیم....  

و اینکه از خودم بدم میاد که تولد همه رو فراموش میکنم: ( اصلا یه جور خاصی یادم میره.  اینجوری که تا یه روز قبل یادمه ، اون روز یادم میره ، روز بعدش دوباره یادم میوفته: |  

خلاصه که فهمیدین تولدمه یا بیشتر توضیح بدم ؟