[خبرکوتاه بود و تکان دهنده! 

دهه هفتادی ها بین هجده تا بیست و هشت سال سن دارند ودیگه دربازه سنی شیش تا شونزده سال نیستن ! 

چرا اینجوری شد یهو؟] 

یادمه یه روز ، تو زیر زمین تاریک و سیاه و کمی ترسناک خونمون که تابستون های گرم ، هوای فوق العاده ای داشت ، با خواهرام حرف میزدیم راجع به تغییر صده.  و حساب میکردیم که سال 1400 هر کدوممون چند ساله خواهیم بود! 

اون روز به این فکر میکردم که 24 سالگیم چه جوری خواهم بود ؟ خودمو تو یه خونه تصور میکردم که یه هفسین کوچولو چیدم رو یه میز  و دارم موهای دختر کوچولوی 2 سالمو خرگوشی میبندم ! طبق این ایده ، امسال باید دخترم بغلم میبود: ))

خیلی بعید به نظرم میرسید ، حس میکردم قراره خیلی چخته و بالغ باشم ، همونطور که الان در مورد 40 سالگی همچین فکرایی میکنم ...

و یه روزی ، به این روزا فکر خواهم کردم  . و شاید هنوز هم خودمو رو همون دختر کوچولویی تصور کنم که با لباسای ژولیده  تو کوچه این ور و اون میره ، حسرت دوچرخه ی جدید زرد رنگ دوستشو میخوره ، موهای کوتاهشو به زور با یه کش میبنده ولی موهاش کوتاه تر از اونن که بشه بستشون!  

و یه روز که تو اینه نگاه میکنم ، یه پیر زن یا یه صورت چروک ببینم  ، و با خودم فکر کنم  دوچرخه ی قرمزم کجاست ؟ عروسک قشنگم کجاست ؟ توپ قرمزم کجاست ؟ شکلاتایی که قایم کرده بودم چی شدن ؟ خودم کجام ؟؟؟