این روزا همش در حال رفتنم . یا بهتره بگم در حال ترک کردن . 

یه جاهایی که تموم شدن ولی انگار روحم هنوز مونده اونجا ، چون شبا خوابشونو میبینم . همینطور ادمایی که ترک کردم ، یا شاید اونا ترکم کردن ، شایدهم  هر دو!  

اسباب کشی تموم شد. خونه ی جدید هنوز تکمیل نشده ولی خب چاره ای نداشتیم ، باید میومدیم . نمیدونم به اینجا عادت نکردم هنوز یا چی ، ولی احساس میکنم خوشم نمیاد از اینجا. یه جورایی بی روحه!  شاید چون تا حالا تو اپارتمان زندگی نکردم همچین حسی دارم . یه جورایی حس خلا به ادم میده. شاید هم چون خاطره ای از اینجا ندارم اینجوره . شاید به مرور خوشم بیاد. 

دلم تراس های کوتاه خونه های قدیمی رو میخواد ، که عصرا پتو پهن میکردم و مینشستم و چایی میخوردم. 

اینجا... 

ارامش ندارم ، چون اتاقم به سمت خیابونه ، سر و صدای ماشینا اذیتم میکنه . خوب نیست ، خوشم نمیاد از این سر و صدا ها .