بیا بغلم

این گل رو وقتی از حیاط اوردم تا بزارم جلو پنجره ی اتاقم ، خیلی قشنگ و رعنا بود ؛ برگاش اینجوری وا نرفته بود ، صاف و صوف بود.  

یه روز دیدم دوتا از برگاش وا رفته ، گفتم شانس ما رو ببین تا دیروز قد علم کرده بود عین سرو الان واسه من اخم و تخم میکنه!  یکم که وارسیش کردم دیدم عه ، داره گل میده!!! خیلی ذوق کردم ، چون فکر میکردم مثل این گلای اپارتمانی فقط برگه ، اومدم ذوقمو با بقیه تقسیم کنم که گفتن  اره دیگه اینام گل دارن ، مگه نمیدونستی ؟   

خب درسته میدونستن ولی واسه اون همه ذوق من یه کم ذوق میکردن به جایی بر نمیخورد ، حتی اگه الکی بود. 

منکه هر بار این کوچولوهای سفید و لطیف رو میبینم کلی ذوق میکنم ...

این بود که گذاشتم بمونه تو اتاق .

یه شب دم دمای صبح ، که هوا نه روشنه روشنه ، نه تاریکه تاریک ،بعد یه خواب نه چندان خوب ،  از خواب بیدار شدم و چشمم تو پنجره افتاد بهش  ، برگاش مثل دوتا دست بودن که انگار بازشون کرده بود و میگفت بیا بغلم  

بیشتر ازش خوشم اومد 

سخته پیدا کردن کسی که همیشه اغوشش برات بازه ، حتی وقتایی که بهش توجه نمیکنی و از کنارش رد میکنی. 

مفتخرم که پیداش کردم ، حتی اگه یه گیاه کوچولو باشه...