خلاء

امروز داشتم فکر میکردم ؛ من کمبود های زیادی دارم  ، هم مادی و هم معنوی ؛ با مادیات میتونم کنار بیام ، یعنی تحمل کردنشون راحت تره امااااااا کمبود های احساسی نگرانم میکنن .  البته نه همشون ، با خیلی از اونا هم کنار اومدم ولی امروز یه این نتیجه رسیدم که بعضیاشون واقعا حیاتی هستن . نمیدونم این خلاءها رو چجوری باید پر کنم و از طرفی اگه نتونم یه کاری براشون بکنم ، زندگی برام خیلی سخت میشه....  نگرانم میکنه. از طرفی ، خالی موندن  طولانی مدت باعث میشه جای خالی با چیزای دیگه ای پر بشه و ممکنه اون چیزا اصلا خوب نباشن!  

من خیلی وقته تلاش میکنم خیلی از اینا رو انکار کنم ولی الان میفهمم واقعا نمیشه ؛ انکار کردن همه چیزو پیچیده تر و سخت تر میکنه .

متاسفانه امروز فهمیدم جای خالی این احساسات ، با چیزای دیگه ای پر شده و منو کاملا از واقعیتی که  تو ش زندگی میکنم و قراره تا ابد هم باهاش زندگی کنم ، خیلی دور کرده . راه برگشتی هم برای خودم نزاشتم  :| 

تو باتلاقی که خودم ساختم فرو رفتم و هر روز بیشتر و بیشتر دارم پایین میرم... 

شاید یه روزی ، این اب کثیف از سرم هم بگزره و واسه همیشه تو این  باتلاق محو شم: |